Arefe gününde bir taze mezar.
Öylesine boynu bükük, yalnız, çaresiz…
Yönelmiş bir köşede tek başına Allah’a
Dokunsam doğrulacak sanki altında yatan
Toprağı nemli daha.
Ve bir adam çömelmiş mezarın baş ucuna
Bir elinde buruşuk bir beyaz mendil
Diğerinde açılmış Kur’an-ı Kerim
Okuyor mu ağlıyor mu hiç belli değil.
Ah sormayın kimdir bu bayramlara çıkmayan
Acısı içimde ayrı bir gamdır.
O toprakta yatan kız kardeşimdir.
Kur’an okuyan babamdır.
(Kapak fotoğrafı mosquesty sayfasından alıntıdır)