Yavuz Bülent BÂKİLER – Yine Benim

Yolcusu yine benim bitmeyen yokuşların

Acısını ben duyarım aşklardan kopuşların.

Çığlık çığlık uçup giden yorgun kuşların

Kanadı yine benim.

Hesabı benden sorulur karanlık zamanların

Dehşetini ben duyarım akıtılan kanların

Bir kuş vurulur gibi vurulan insanların

Meçhul adı yine benim.

Değişmez çizgisi büyük kaderin

İçimde bir yara: derin mi derin

Her taraftan yıkılmış yetimler mahşerinin

Feryadı yine benim.

Kimse farkında değil çıplak ayaklarımın

Boynu bükük, hüzünlü, esir bayraklarımın

Bire iki-üç veren susuz topraklarımın

Hasadı yine benim.

Çilesi benim çilemdir bütün kulların

Terk edilmiş kızların, günahkâr oğulların

Soğan ekmeğe hasret yaşayan yoksulların

Ağız tadı yine benim.

Gönlüm baştan başa aşk ve merhamet

Bir gölgedir önümde ardımda gurbet

Bütün yavukluların sevdalıların elbet

Muradı yine benim.

Bir yanıt yazın